« آری » ۲

دلم می خواد سر به تنت نباشه ، آشغال عوضی ! فکر کردی منم مثل خیلی زنهام که با این حرف های عاشقانه و لوس وصد تا یه غاز خام می شن ؟کور خوندی !

هوووووی آقا ! مگه کوری ؟ آدم داره جلوت راه میره !

آخه زن هم شد راننده ؟ اصلا کی به تو گواهی نامه داده ؟ برو بشین تو خونه ت کون بچه ت و بشور !!!

اگه دستم بهت برسه نامرد ! زندگی ت و آتیش می زنم . از مادر زاییده نشده اونکه بخواد سر اسمال قهوه چی رو کلاه بزاره !

اصلا می دونی چیه ؟ وجود تو رو زمین ننگه ! خدا از رو زمین ورت داره ،جماعتی راحت بشن از دستت ! مفنگی قرمساق !

هر روز و روزی صدها بار این جملات و از زبان مردم می شنوم . تو تاکسی ، مترو ، خیابون ، دادگاه ، دفتر کارم و هر جایی که قدم میگذارم . این جملات رو هم می شنوم ، البته کمتر و خیلی هم کمتر :

آره چرا که نه ؟ می تونی همین جا تو همین اتاق بمونی ، می تونیم صندلی ارباب رجوع ها رو ببریم تو سالن . نگران نباش . بالاخره یه جوری درستش می کنیم .

می دونی ... این خود ما هستیم که خودمون رو عصبانی می کنیم . هیچکس نمیتونه ما رو عصبانی کنه . بنابراین تو نبودی که من و عصبانی کردی عزیزم.

الهی قربونت برم مامان جونم ، می دونم نگرانی ، ولی من دیگه بزرگ شدم . بذار خودم تصمیم بگیرم .

بیا خانم اینجا بشین . ما یه کم جمعتر میشینیم ... جا میشیم .

ببینید آقای ... شما مرد بسیار محترمی هستید . نمی تونم از شخصیت شما ایراد بگیرم . ولی احساس می کنم شرایط مناسبی برای ازدواج ما وجود نداره .هماهنگ نیستیم با هم .

من که نمیگم فلانی کاربلد نیست . اتفاقا خیلی هم تو کارش وارده . ولی کارش به درد ما نمی خوره . برای گروه ما کارآیی نداره

خواهش می کنم برگردید و این دو دسته جمله رو یک بار دیگه و این دفعه با دقت بیشتر ، و با تمرکز بر معنای « آری » که در پست قبل ، به سوالاتش پاسخ دادید ، بخونید . و همینطور که می خونید ، به احساستون توجه کنید . ببینید وقتی جملات دسته ی اول رو می خونید چه احساسی دارید ؟ کدوم یکی از عواطف در وجودتون بیدار می شه ؟ جملات دسته ی دوم رو که می خونید ، چی ؟ چه اتفاقی در دنیای درونتون میافته ؟ لطفا با خودتون رو راست باشید و با احساستون بیگانه نباشید . حسش کنید ... آیا وقتی جملات دسته ی اول رو می خونید ... یاد وقت هایی نمی افتید که از دیگران « نه » گرفتید؟ دسته ی دوم چطور؟ آیا شبیه « آری » ست یا شبیه « نه » ؟

همه ی انسان ها ، بدون استثناء ، در وجودشون تمام این احساس ها رو تجربه کرده اند . و احساسی که الان به سراغمون میاد ، درست مثل بار اولیه که احساسشون کردیم . بر میگرده به بار اولی که در وجود خودمون کشفشون کردیم ،به دوران کودکی .

و لازمه یه چیزی رو بدونیم ...اون هم اینکه ، در وجود همه ی ما ، جنایتکار ، کلاهبردار ، دزد ، قاتل ، بدخواهی ، حسادت ، دورویی ، بدجنسی و ...غیره وجود داره ولی شاید ازشون استفاده نمیکنیم ... شاید هم استفاده می کنیم و خبر نداریم !!! فرق ما با یه قاتل حرفه ای اینه که او از این نیرو و احساسش استفاده میکنه ولی ما نه ... اگر ما دزدی نمیکنیم ، دلیل بر این نیست که دزد نیستیم ! تعجب نکنید ...! بقیه مطلب رو بخونید !

آیا قابلیت هایی که یه دزد داره ، قابل اکتساب نیست ؟ آیا ما نمیتونیم این مهارت ها رو کسب کنیم ؟ آیا توان این رو نداریم که کلاهبردار باشیم؟ با جرات و اطمینان خاطر میگم که بله می تونیم ! همه ی ما یک دزد و قاتل حرفه ای یا کلاهبردار (یا هر چیز دیگه ای ) بالقوه هستیم .فقط دزدی یا قتل نمیکنیم .

پس من تا وقتی که دزدی نکردم به کسی مربوط نیست که دزد باشم ! هر چی که هستم به خودم مربوطه حتی اگر دزد باشم . ( برای درک گفته های من لازمه تعریفی که عرف از دزدی کرده رو بگذاریم کنار . دقیقا این تعریف منظورمه : دزد به کسی می گویند که دزدی می کند ! این تعریف صد در صد غلطه ! در واقع به کسی میگن دزد که چشم به مال دیگران داشته باشه . چیزی رو که مال خودش نیست برای خودش بخواد. ولی تا وقتی که دست به عمل نزده، دزدی نکرده .پس دزد و دزدی تومنی سنار با هم فرق دارند !).

حالا که اینها رو می دونیم ، اجازه بدید برگردیم به اول بحث ... بعد از اینکه دو دسته جمله رو ، با دقت خوندید چی فکر میکنید؟ حتما جملات دسته ی اول رو « نه » حساب کردید و دسته ی دوم رو« آری » ؟ با عرض معذرت باید بگم اشتباه کردید ! البته بر آوردتون از دسته ی اول تا حدودی درست بوده . همه ی اون جملات متضمن «نه » هم هستند ، ولی دسته ی دوم هم متضمن « آری » هستند و هم « نه » . به عبارتی «آری » به وجود و «نه » به نقش ! اما دسته ی اول هم متضمن « نه » به وجود هستند و هم « نه » به نقش . یعنی چی ؟

آری به وجود ، همونطور که در پست قبل عرض کردم ، یعنی تو هم به اندازه من حق زندگی داری حتی اگر قاتل ، جنایتکار ، کلاهبردار ، دزد یا هر کس دیگری باشی . چون در بالا توضیح دادیم که همه ی ما از این حیث با هم برابر هستیم . همه ی ما ، بالقوه ، جنایتکاریم ! پس همه به یک اندازه حق حضور و زندگی داریم .

اما « آری » به نقش مقوله ای جداست . من دلم نمی خواد همسر تو باشم . دوست ندارم با تو همکار باشم . خوشم نمیاد در کنار من حضور داشته باشی ، لطفا برو و در جای دیگری حضور داشته باش! اینها یعنی « نه » گفتن به نقش . ما انسان ها تنها موجوداتی هستیم که قادریم ، زندگی اجتماعی رو تا این حد و با اختیاراتی چنین وسیع تجربه کنیم و حق انتخاب و اختیار داریم . لازمه ی این نوع زندگی کردن ، داشتن درک درست از زندگی اجتماعی و حقوق دیگرانه ! ما حق داریم به نقش و حضور دیگران در زندگی مون « آری » یا « نه » بگیم ، اما حق نداریم وجود و موجودیت اونها رو زیر سوال ببریم و ازشون بگیریم !

اگر قادر بودیم ،با خیالی آسوده و روانی آرام ، به کسی حق حضور در این جهان رو بدیم ، هر چند که اون انسان به ما خیلی ظلم کرده باشه و یا آزارمون روسونده باشه ، می تونیم امیدوار باشیم که درس های زندگی رو خوب یاد گرفتیم . یا یاد خواهیم گرفت ... حضور هیچ کسی در زندگی ما اتفاقی نیست ... هر اتفاقی درون خودش درسی داره ، که تا زمانیکه اون درس رو یاد نگرفته باشیم ، اون اتفاق دوباره و دوباره ، در زندگی ما رخ خواهد داد ... تا وقتی بفهمیم نکته ی انحرافی ش چی بوده ؟؟!

با این همه پر حرفی که کردم ، دیگه فکر کنم فهمیده باشید چی می خوام بگم ؟... « آری » به وجود لازمه و « آری » به نقش اختیاری !

به قول مادربزرگم ... ختم کلام ! 

پی نوشت : ببخشید که اینهمه طولانی شد . امیدوارم حوصله کرده باشید و همه شو خونده باشید. ترجیح دادم همه ی اینها رو تو همین پست بنویسم تا به پست سوم نرسه !

!